Starten met een IT traineeship, terwijl je geen kennis hebt van het werkveld. Hoe is dat nou echt? En hoe lang duurt het voordat je het een beetje onder de knie krijgt?
Ik vond het best spannend om deze stap te zetten. Ik had wel een beetje het idee dat het technische veld (of specifieker: IT) mij meer trok dan het veld waar ik hiervoor werkzaam in was geweest, maar verder had ik geen heel helder beeld van wat ik kon verwachten. De eerste paar weken bij Calco waren intens, maar ook prettig en zeer waardevol om in sneltreinvaart de basiskennis te vergaren en een iets beter beeld te krijgen. Maar net als de middelbare school of je opleiding blijft het daarbij: het geeft een beeld en je leert de theoretische basis. Het echte toepassen van die kennis in de praktijk en je draai vinden binnen een grotere context en reeds werkende machine (het bedrijf waar je op inzet gaat) is weer een vak apart.
Op moment van schrijven ben ik ongeveer een jaar op inzet. Wanneer ik hierop terugblik zijn er een aantal momenten die ik zelf als kantelpunt zie en die mijn ervaring in verschillende fases opdelen. Hierbij hebben zowel hoogtepunten (of Eureka-momenten) als dieptepunten (well, hello imposter syndrome!) een rol gespeeld. De eerste week
Bij de start van mijn inzetperiode wilde ik vliegensvlug gaan en liep ik iets te hard van stapel. Ik wilde alles zo snel mogelijk leren en weten, was op zoek naar alle boeken en mogelijke certificaten die ik kon halen en plande zo veel mogelijk koffiemomentjes in zo kort mogelijke tijd (ruim twintig in twee weken). Al snel merkte ik dat dit niet de meest handige aanpak was en ook mijn manager gaf aan dat ik het wat meer tijd moest geven: vlieguren maken.
Twee maanden
Na de eerste twee maanden vielen steeds meer puzzelstukjes op hun plek. Dingen die ik las kon ik beter in context plaatsen. Ook lukte het om sneller verbindingen te leggen tussen dingen die in een meeting werden gezegd en projecten waar verschillende teams mee bezig zijn. Ik pakte dingen sneller op!
Acht maanden
Na ongeveer acht maanden voelde ik me echt thuis op de afdeling. Ik wist inmiddels hoe de dingen werkten en – hoewel ik zeker nog niet alles wist – wist ik de mensen te vinden die ik nodig heb voor bepaalde hulp of antwoorden. Hoewel ik het best spannend vond, nam ik steeds meer verantwoordelijkheid en trok ik meer taken naar me toe.
Een jaar
Voor mijn gevoel is de tijd echt gevlogen en lijkt het alsof ik gisteren bij Van Lanschot Kempen binnenliep. Inmiddels heb ik mijn draai redelijk goed gevonden, heb ik een beter beeld van wat ik weet (en vooral ook wat ik nog niet weet) en kan ik mijn verwachtingen hier goed op bijstellen. Ik ben nog zeker niet uitgeleerd en weet dat komend jaar (en de jaren daarna) nog vele leer- en Eureka-momenten zullen bevatten, maar dat hoort er allemaal bij en is oké. Of, zoals mijn manager altijd zegt: je moet gewoon vlieguren maken.