“Wat wil je later worden?” – Iedereen kent ‘m wel. Die vraag die wordt gesteld wanneer mensen nieuwsgierig zijn naar je ambities en of je al hebt nagedacht over je toekomstplannen. Vaak komt deze vraag (of een synoniem hiervan) naar voren wanneer je het einde van een periode nadert: wanneer je klaar bent met je middelbare school, bachelor, master, wanneer je net je baan op hebt gezegd of terugkomt van een lange periode in het buitenland. Afhankelijk van het moment waarop je mij deze vraag stelde, was mijn antwoord wisselend: uitvinder, politieagent, kok, schrijver, psycholoog, onderzoeker, marketeer. Allerlei beroepen passeerden de revue, maar IT’er of tester kwam niet eerder in dit rijtje voor.“Wat wil je later worden?”
Tegen het eind van de middelbare school kwam die vraag weer: “Wat wil je later worden?”. Ik wist vooral wat ik leuk vond: wiskunde (B en D) en gym. Nu zag ik niet zo goed voor me hoe gym in mijn carrièrepad zou passen en in combinatie met de verwachting dat ik naar het wo zou gaan (ik deed immers vwo), focuste ik mij op het eerste. Toen na een half jaar Technische Natuurkunde dit voor mij niet het antwoord bleek, maakte ik een switch van 180 graden van bèta naar gamma. Het menselijke gedrag vond ik altijd al fascinerend, dus hoe onwaarschijnlijk de switch van Technische Natuurkunde naar Psychologie lijkt, zo voor de hand liggend voelde deze voor mij. Ik vond dit enorm leuk, maar toch bleef ik op zoek naar iets wat ik miste. Ik volgde verschillende verdiepende vakken en pre-masters en omdat ik uiteindelijk niet kon kiezen heb ik zowel een master Psychologie als een master Communicatie gedaan.
En dan ben je klaar met studeren en de vraag die eerder vooral over interesse en speculatie ging, kreeg voor mij nu meer lading: “Wat wil je later worden?”. Ik wist het nog steeds niet.
Om mijn focus wat te verleggen en mezelf ook op andere vlakken te ontwikkelen ben ik toen eerst 7,5 maand gaan reizen. Bij terugkomst rolde ik via een vriendin in het vak van online marketing. Ik merkte hier dat ik vooral veel energie haalde uit de technische aspecten van het werk en voelde de behoefte om meer de diepte in te gaan en mezelf verder te ontwikkelen op een manier waarop (de combinatie van) mijn kwaliteiten beter naar voren konden komen. Dus ging ik opnieuw na wat ik de afgelopen jaren leuk vond om te doen en waar ik goed in ben.
Hoe ik terug naar bèta ging
Toen ik tijdens de podcast van DAMN, HONEY de advertentie over het traineeship van Calco voorbij hoorde komen, triggerde dit iets in mij. Voor het eerst kwam ik concreet in aanraking met de mogelijkheid van IT als carrière. Het enthousiasme en de nieuwsgierigheid die ik voelde bleef aanwezig en hoe meer ik erover nadacht, hoe meer puzzelstukjes op z'n plek vielen: je kan iets instellen zoals jij in je hoofd hebt en iets maken van scratch. IT heeft de functie van directe feedback van je eigen kennis: als jij het niet snapt, snapt de computer het ook niet en puzzel je verder tot het werkt. Hierdoor kan je jezelf heel snel verder ontwikkelen. Daarnaast is het lekker concreet: alles wat je leert kan je meteen toepassen (anders dan bij psychologische theorieën). Dus zette ik de stap om een brief te schrijven naar mijn potentiële Calcollega's, en de rest is geschiedenis.
Inmiddels ben ik bijna 29 jaar en hoewel ik heb geleerd dat je weinig met zekerheid kan zeggen over de toekomst, kan ik met 100% zekerheid zeggen: ik weet niet wat ik later wil worden, maar ik zit – dankzij Calco – op het juiste pad.